Categoriearchief: maxi

Week 10


Het is een normale week van werktijden. Het weer werkt me wel flink tegen.
De omslag naar sneeuw en kou doet mijn botten pijn. Ik zeg afspraken af en duik in een warme bubbel in rust.
Eind van de week vind ik gelukkig wel wat ruimte om te poetsen.
De lente op tafel geurt heerlijk het huis in. De volle maan maakt de nacht onrustig.

Pepsie zoekt mijn gezelschap en ook Maxi is in mijn buurt. Kijken we samen een film, dan wil Pepsie er alles van dichtbij bekijken!

Een prachtige (zater)dag, zomaar na alle donkere en natte dagen deze week. De zon riep ons het huis uit. Een wandeling bij Surrea. De runderen, de zon, de blauwe lucht, wat was dit een cadeautje.

Het water staat lekker ruim in de vele meertjes. Veel vogels lieten van zich horen. In het water zwanen, eenden en meerkoeten.

Week 6


De griep-restanten… ik probeer ze moedig weg te werken.
Enerzijds rustig mijn gewone (werk) dingen op te pakken en de wandelingen die ik zo graag maak, toch weer op te pakken. Anderzijds door toch extra rust te nemen en tijd voor herstel.
Maxi zoekt mij dan trouw op, maar ook Pepsie lijkt mij stevig in de gaten te houden.
De korte wandeling in het bos, met een paar stops om op adem te komen, maar wat was het genieten van de zon en blauwe lucht.

Deze week, na lang, weer af kunnen spreken met mijn vriendinnetjes. We aten een heerlijke kha lunch, met pompoensoep, quiche en salade en het toetje maakte ik van bosvruchten met mascarpone/slagroom.
De ukelele afgestoft, alles bij gekletst, mijn lieve buuf en ik maakten weer muziek.

Intussen 20 en 19 jaar geleden. Bizar dat we al zo lang geen nieuwe herinneringen meer maken. Dat we elkaar al zo lang niet geknuffeld, gekoesterd en gezien hebben.
Ruimte voor herinneringen, zachte liefde en verwondering. Het leven gaat door, zelfs toen 20 en 19 jaar geleden de wereld leek stil te staan.

Week 5


Op zondag liep ik samen met Kees een klein rondje door ons bos.
Snel buiten adem, pijn bij diep inademen. Maar… na een poosje herstellen thuis, was ik toch wel erg blij om dit gedaan te hebben.
Maxi waakt trouw bij en over mij, wanneer ik thuis ben is hij veel in mijn buurt. Zo zorgt hij er vast voor dat ik echt de rust neem om op te knappen en aan te sterken.
Alweer zo een lekkere maaltijd. Wat eten we toch gevarieerd. Telkens nieuwe recepten die om proberen vragen en dan weer een succes blijken te zijn. Heerlijk.
Een korte wandeling met mijn vriendin en een lunch op mijn werk met lieve collega’s maakten mijn week compleet.

week 4


Een heerlijk bosje voorjaar in huis, voor Kees. Hij was alle regen en donkere dagen zo zat…

Hoe kun je de luchtmachtbasis in Nieuw Millingen autarkisch maken? 20 weken werkte Tim hard aan dit onderzoek, samen met een klasgenoot. Deze week was de presentatie van hun verslag. Met zijn 3 drie waren we getuige van dit bijzondere moment. Dikke trots en herinneringen waren deel van mij. Trots op Tim en zijn prestatie. Maar ook herinneringen aan Kees zijn presentatie, want daar mocht ik toen samen met zijn ouders en broer ook bij zijn.
We hadden cadeautjes voor Tim geregeld, in alle vertrouwen dat het goed zou komen. En als je dan dit mag afsluiten met een 7,7 weet je dat het goed was. School is nog niet klaar voor hem, nog een paar toetsen mogen gemaakt worden.

Nog niet helemaal opgeknapt van de gemene griep. Vooral veel te snel moe, erg benauwd, bij diep inademen pijn in mijn borstkas. Ik werkte mijn gewone uren, maar op verschillende momenten. Vanwege vergaderingen en de presentatie van Tim (die op mijn vaste werkdag was). Had de rest van mijn leuke door de weekse dingen afgezegd. Dat was prettig, zo heb ik tijd om te herstellen van werk en die resten van de griep. Maxi mijn trouwe gezelschap, volgde mij in bed, op de bank, aan mijn bureau en aan tafel.

Week 50, 51, foto 2022


De koude buiten, het warme binnen. Pepsie en Maxi liggen vaker in de zon in t raamkozijn.
We eten nog alle dagen zo lekker, soms wel eenvoudiger (minder ingrediënten) om toch de kosten wat lager te proberen te houden.
Wandelen blijft een feestje. Hoewel ik wel minder lang op pad ben als de eerste helft van het jaar.

Bonus, wanneer het goed voor mij is, wanneer het voor hen gemakkelijk uitkomt, mag ik ze ophalen. Yuki San en Myka San. Met hen op pad is een feestje. Zo lang zelf gedacht een hond te willen. Maar nu er niet meer aan beginnen: ik ga immers lichamelijk er alleen maar op achteruit. Wat als ik er dan niet meer zelf voor kan zorgen. Nu mag ik met deze lieverds op stap. Zo blij mee.



Bij -6 bevriest de bellenblaas. En dat vast leggen is een koud klusje, maar zo blij met de resultaten van deze actie… de ene bel werd in 9 minuten een hartje… dat ontroerde mij dan weer! Mooie foto’s voor foto 2022!
Ik werkte mijn uren met plezier, ontving een prachtig kerstpakket.
Met Kees maakte ik muziek en hadden we samen fijne gesprekken.


En natuurlijk weer zo een heerlijke wandeling in ons bos. Elke keer weer een sprookje.

Week 46


Na een heerlijke vakantie mijn eerste week in het nieuwe werken op de afdeling.
Wel wennen, maar ik weet t zeker, dit gaat helemaal goed komen.
De rust thuis genomen om te herstellen van de werkdagen. Heerlijk met de katten om mij heen.
Op woensdag ging ik voor het onderzoek voor borstkanker. Geen pretje, wel een veilig idee.


Onze avond samen, Kees en ik, was fijn. We bleven dit keer thuis, na een koele avondwandeling. Lekker samen muziek maken. Deze week namen we ook tijd voor een lange wandeling bij Surrea. De runderen liggen rustig bij elkaar, de paddenstoelen rijzen uit de grond en de bloemetjes stoppen maar niet met bloeien. Wat een prachtig gebied is het toch.
Tim ging zich oriënteren voor een master-opleiding. Evaline was druk met school en werk.
De week vloog voorbij!

Week 38


Op mijn werk startte ik met de kookgroep. We maakten heerlijke bami.
Het was zo leuk om daarna weer het koor te mogen dirigeren.
Helemaal happy dat ik weer terug ben bij AB Centraal!
We hadden een tweede coachingsbijeenkomst over communicatie, wat weer mooie inzichten opleverde.
Op mijn eigen afdeling even wat minder uren: ik val in op een andere afdeling.
Hier werd ik enorm warm ontvangen en lekker ingewerkt door een fantastische vrijwilligster.

Dieren in het nieuws! De duif heeft al kleintjes die wij nu kunnen zien zitten.
Wij eten niet meer buiten (wat de katten erg jammer vinden, dat vonden zij ook erg gezellig). Dus brengt Maxi mij nu wat extra warmte!

In de tuin maaide ik het gras, snoeide ik de nodige struiken, plukte ik de appels… wat zijn het er veel dit jaar en wat zijn ze groot en heerlijk rood!!! Dat wordt smullen!
Met Kees ging ik niet samen op pad, maar hebben we samen goed gekeken naar onze uitgaves.
Waar kunnen we proberen wat minder te doen, zodat we financieel gezond blijven.
Soms wel lastige keuzes, maar het besef dat dit voor iedereen telt, maakt het wel dragelijk.
Mijn reuma speelt flink op… de omslag van het weer hakt er weer flink in.
Ik ben begonnen met veel warmte opzoeken in kleding, mijn elektrische deken in bed staat weer aan en ik neem wat vaker paracetamol.
Samen met mijn lieve vriendinnetjes hebben we bijgekletst, wat was het heerlijk elkaar weer te zien. Samen met mijn geweldige overbuurvrouw heb ik bijgekletst en ook nog lekker gespeeld met de jongens… wat worden zij toch snel al groot!

Week 34


De warmte, het einde van de zomer, Maxi komt zomaar vrijwillig mij al een aantal dagen om hem te kammen. Keer op keer flink wat haren uit zijn vacht. En dat terwijl hij lang het kammen maar helemaal niks vond!

Deze week stond in het teken van werken, de warmte trotseren, instorten, weer opkrabbelen.
Wandelen met mijn lieve vriendinnetje, ukelele spelen met mijn lieve buuf.
En met Kees maakte ik samen een wandeling bij Surrea. Wat een droogte, ook hier heel zichtbaar. Ik werkte samen met Evaline wat in de achtertuin en voortuin. Maar veel groeide daar niet door de warmte. Ik knipte haren, verzorgde voeten en zette als altijd de uitgaves van de afgelopen maand op een rijtje.  En verkocht een boek op marktplaats.