Deze week werkte ik 2 dagen.
Had ik een afspraak voor controle van mijn steunzolen. Nu alweer 3 jaar geleden dat ik ze kreeg. En wat maakt het verschil. Ik loop er met heel veel plezier op. Zo dankbaar dat het lopen op deze manier heel goed gaat.
In de tuin is er steeds meer kleur te zien. Zo fijn dat de natuur aan t ontwaken is uit zijn winterslaap.
De regen kwam wel erg heftig naar beneden, een kijkje door het raam op de uitbouw en je zag de bellen knappen.
Het gras gemaaid, het onkruid tussen de tegels weg, geveegd.
Kees maakte de terrassen met de hoge druk reiniger daarna mooi schoon.
Tijd om alle meubilair weer op zijn plaats te zetten, kom maar door met het mooie weer.
En verder deze week, wandelde ik met vriendin, speelde ik ukelele met buuf, deed ik boodschappen met de kinderen, maakte ik de kamer van Evaline extra schoon.
Dat was hard nodig nadat Maxi er eind maart in geweest was toen hij ziek was, en daarna nog steeds deze kamer uitzocht om er te spugen, plassen en poepen. Met een extra kattenbak erbij hoop ik dat het nu is afgelopen. Het avondje met Kees samen was erg fijn, we keken ook nog samen naar deel 3 van de Mandelorian. Spannend verhaal!
Categoriearchief: maxi
Week 17
Wandelen, dat deed ik deze week.
Op zondag liep ik met Evaline een heerlijk rondje in ons bos.
We genoten van samen zijn, goede gesprekken en het heerlijke weer.
Op woensdag liep ik met Tim een wandeling van 4 km door de Biesbosch.
Spannend, vorige keer liep ik er met Kees en was het veel glibberen.
Tim had zijn trekking-stokken mee en met ieder eentje in onze hand, hadden we verrassend veel houvast. We genoten van samen zijn, goede gesprekken en het heerlijke weer.
Het was er erg rustig qua mensen, maar de vogels wisten dat goed te compenseren!!!
Op zaterdag liep ik met Kees een wandeling door Surrea. Het was er fijn lopen, maar door wat dwalen maakten we de wandeling wel extra lang, bij elkaar al gauw 6 km. Gelukkig een bankje onderweg om even uit te rusten. De zon scheen zo hard dat het er zelfs wat warm van werd. We genoten van samen zijn en goede gesprekken.
Naast al dat wandelen en werken, genoot ik van het gezelschap van Pepsie en Maxi, die mij duidelijk maakten dat mijn bed een goed plekje voor mij was!!!
Ik maakte deze week asperges, wat zijn ze weer lekker dit jaar. Dat was smullen. Ook soep maakte ik en we genoten daar de andere dag enorm van.
Dat het koude weer langer aanhoudt dan vorige jaren, voel ik wel in mijn gewrichten. De zon doet ze zo lekker ontdooien. In de avond toch maar weer even de elektrische deken aan, voor ik ga slapen. Het bewegen helpt ook om soepel te blijven en dat merk ik nu extra goed.
Week 14
Ons uitstapje samen, naar een makers-space. Een lasersnijder hebben we (nog niet) thuis.
Wat blijft t wonderlijk om een digitaal bestand omgezet te zien in een stuk plastic wat precies passend gemaakt wordt.
Voor mijn werk, op zondag al voorbereid. Gehakballetjes in tomatensaus. Onder de bezielende leiding van Kees, werd het een van de gerechten van de Indonesische maaltijd. Samen met een partner van een bewoner van onze afdeling, een collega en vrijwilligster maakten we er een fantastische ochtend van.
Eindeloos genieten, samen met Yuki en Myka, tijdens een boswandeling.
Eindeloos genieten, samen met Maxi en Pepsie, in het lentezonnetje.
Uit de wind, in de zon heerlijk warm.
Week 12, vakantie
Pepsie, Maxi, de hele week gezellig om mij heen.
Genieten van zon en samen zijn.
Na de winter rust in de tuin, tijd om alles weer op orde te maken.
Prachtig mooi weer, lokte mij naar buiten, zon gaf energie en hoe heerlijk om de mooie bloesem te ontdekken aan de forsythia en de kers. Een blauw druifje staat zo parmantig!
En dan na een heerlijke maaltijd samen starten met een escaperoom spel.
Na een gezellige ochtend waarin we samen het spelen op de ukelele oefenden, kwamen in de middag mijn vriendinnetjes. Een kha hapje stond al voor ze klaar.
Op woensdag en donderdag was Kees ook vrij. Samen reden we woensdag naar zijn jarige vader. Leuk om daar hen te mogen helpen en allemaal familie te kunnen spreken. Een mooie dag was het.
Hoera, weer voor een paar maandjes even oud!!! Een wandeling in het bos, precies gepland tussen twee buien door. Goede gesprekken, fijn samen zijn. Kees wakker gezongen en cadeautjes gegeven, in de avond heerlijk samen gegeten van nasi die Tim gekookt had. Een mooie dag.
De zandmotor. Eigenlijk wilde ik nog wat poetsen, Evaline zei: dat doe ik wel. Eigenlijk wilde ik met Kees naar de jumbo lopen, hij zei: ik ga wel alleen. Tim vroeg: mam ga je met mij mee voor een wandeling. Zo lief dat iedereen dan weer zo voor mij klaar staat.
Een goede reis, met Tim achter het stuur. Windkracht 6, zon, een bulderende zee, zand waaiend over het strand. Wat was het heerlijk. Zo enorm van samen, de wandeling, het weer en de omgeving genoten. En dan op de terugweg ook nog een dubbele regenboog. Wat een cadeautje.
Week 10
Het is een normale week van werktijden. Het weer werkt me wel flink tegen.
De omslag naar sneeuw en kou doet mijn botten pijn. Ik zeg afspraken af en duik in een warme bubbel in rust.
Eind van de week vind ik gelukkig wel wat ruimte om te poetsen.
De lente op tafel geurt heerlijk het huis in. De volle maan maakt de nacht onrustig.
Pepsie zoekt mijn gezelschap en ook Maxi is in mijn buurt. Kijken we samen een film, dan wil Pepsie er alles van dichtbij bekijken!
Een prachtige (zater)dag, zomaar na alle donkere en natte dagen deze week. De zon riep ons het huis uit. Een wandeling bij Surrea. De runderen, de zon, de blauwe lucht, wat was dit een cadeautje.
Het water staat lekker ruim in de vele meertjes. Veel vogels lieten van zich horen. In het water zwanen, eenden en meerkoeten.
Week 6
De griep-restanten… ik probeer ze moedig weg te werken.
Enerzijds rustig mijn gewone (werk) dingen op te pakken en de wandelingen die ik zo graag maak, toch weer op te pakken. Anderzijds door toch extra rust te nemen en tijd voor herstel.
Maxi zoekt mij dan trouw op, maar ook Pepsie lijkt mij stevig in de gaten te houden.
De korte wandeling in het bos, met een paar stops om op adem te komen, maar wat was het genieten van de zon en blauwe lucht.
Deze week, na lang, weer af kunnen spreken met mijn vriendinnetjes. We aten een heerlijke kha lunch, met pompoensoep, quiche en salade en het toetje maakte ik van bosvruchten met mascarpone/slagroom.
De ukelele afgestoft, alles bij gekletst, mijn lieve buuf en ik maakten weer muziek.
Intussen 20 en 19 jaar geleden. Bizar dat we al zo lang geen nieuwe herinneringen meer maken. Dat we elkaar al zo lang niet geknuffeld, gekoesterd en gezien hebben.
Ruimte voor herinneringen, zachte liefde en verwondering. Het leven gaat door, zelfs toen 20 en 19 jaar geleden de wereld leek stil te staan.
Week 5
Op zondag liep ik samen met Kees een klein rondje door ons bos.
Snel buiten adem, pijn bij diep inademen. Maar… na een poosje herstellen thuis, was ik toch wel erg blij om dit gedaan te hebben.
Maxi waakt trouw bij en over mij, wanneer ik thuis ben is hij veel in mijn buurt. Zo zorgt hij er vast voor dat ik echt de rust neem om op te knappen en aan te sterken.
Alweer zo een lekkere maaltijd. Wat eten we toch gevarieerd. Telkens nieuwe recepten die om proberen vragen en dan weer een succes blijken te zijn. Heerlijk.
Een korte wandeling met mijn vriendin en een lunch op mijn werk met lieve collega’s maakten mijn week compleet.
week 4
Een heerlijk bosje voorjaar in huis, voor Kees. Hij was alle regen en donkere dagen zo zat…
Hoe kun je de luchtmachtbasis in Nieuw Millingen autarkisch maken? 20 weken werkte Tim hard aan dit onderzoek, samen met een klasgenoot. Deze week was de presentatie van hun verslag. Met zijn 3 drie waren we getuige van dit bijzondere moment. Dikke trots en herinneringen waren deel van mij. Trots op Tim en zijn prestatie. Maar ook herinneringen aan Kees zijn presentatie, want daar mocht ik toen samen met zijn ouders en broer ook bij zijn.
We hadden cadeautjes voor Tim geregeld, in alle vertrouwen dat het goed zou komen. En als je dan dit mag afsluiten met een 7,7 weet je dat het goed was. School is nog niet klaar voor hem, nog een paar toetsen mogen gemaakt worden.
Nog niet helemaal opgeknapt van de gemene griep. Vooral veel te snel moe, erg benauwd, bij diep inademen pijn in mijn borstkas. Ik werkte mijn gewone uren, maar op verschillende momenten. Vanwege vergaderingen en de presentatie van Tim (die op mijn vaste werkdag was). Had de rest van mijn leuke door de weekse dingen afgezegd. Dat was prettig, zo heb ik tijd om te herstellen van werk en die resten van de griep. Maxi mijn trouwe gezelschap, volgde mij in bed, op de bank, aan mijn bureau en aan tafel.
Week 50, 51, foto 2022
De koude buiten, het warme binnen. Pepsie en Maxi liggen vaker in de zon in t raamkozijn.
We eten nog alle dagen zo lekker, soms wel eenvoudiger (minder ingrediënten) om toch de kosten wat lager te proberen te houden.
Wandelen blijft een feestje. Hoewel ik wel minder lang op pad ben als de eerste helft van het jaar.
Bonus, wanneer het goed voor mij is, wanneer het voor hen gemakkelijk uitkomt, mag ik ze ophalen. Yuki San en Myka San. Met hen op pad is een feestje. Zo lang zelf gedacht een hond te willen. Maar nu er niet meer aan beginnen: ik ga immers lichamelijk er alleen maar op achteruit. Wat als ik er dan niet meer zelf voor kan zorgen. Nu mag ik met deze lieverds op stap. Zo blij mee.
Bij -6 bevriest de bellenblaas. En dat vast leggen is een koud klusje, maar zo blij met de resultaten van deze actie… de ene bel werd in 9 minuten een hartje… dat ontroerde mij dan weer! Mooie foto’s voor foto 2022!
Ik werkte mijn uren met plezier, ontving een prachtig kerstpakket.
Met Kees maakte ik muziek en hadden we samen fijne gesprekken.
En natuurlijk weer zo een heerlijke wandeling in ons bos. Elke keer weer een sprookje.
Week 46
Na een heerlijke vakantie mijn eerste week in het nieuwe werken op de afdeling.
Wel wennen, maar ik weet t zeker, dit gaat helemaal goed komen.
De rust thuis genomen om te herstellen van de werkdagen. Heerlijk met de katten om mij heen.
Op woensdag ging ik voor het onderzoek voor borstkanker. Geen pretje, wel een veilig idee.
Onze avond samen, Kees en ik, was fijn. We bleven dit keer thuis, na een koele avondwandeling. Lekker samen muziek maken. Deze week namen we ook tijd voor een lange wandeling bij Surrea. De runderen liggen rustig bij elkaar, de paddenstoelen rijzen uit de grond en de bloemetjes stoppen maar niet met bloeien. Wat een prachtig gebied is het toch.
Tim ging zich oriënteren voor een master-opleiding. Evaline was druk met school en werk.
De week vloog voorbij!