De koude buiten, het warme binnen. Pepsie en Maxi liggen vaker in de zon in t raamkozijn.
We eten nog alle dagen zo lekker, soms wel eenvoudiger (minder ingrediënten) om toch de kosten wat lager te proberen te houden.
Wandelen blijft een feestje. Hoewel ik wel minder lang op pad ben als de eerste helft van het jaar.
Bonus, wanneer het goed voor mij is, wanneer het voor hen gemakkelijk uitkomt, mag ik ze ophalen. Yuki San en Myka San. Met hen op pad is een feestje. Zo lang zelf gedacht een hond te willen. Maar nu er niet meer aan beginnen: ik ga immers lichamelijk er alleen maar op achteruit. Wat als ik er dan niet meer zelf voor kan zorgen. Nu mag ik met deze lieverds op stap. Zo blij mee.
Bij -6 bevriest de bellenblaas. En dat vast leggen is een koud klusje, maar zo blij met de resultaten van deze actie… de ene bel werd in 9 minuten een hartje… dat ontroerde mij dan weer! Mooie foto’s voor foto 2022!
Ik werkte mijn uren met plezier, ontving een prachtig kerstpakket.
Met Kees maakte ik muziek en hadden we samen fijne gesprekken.
En natuurlijk weer zo een heerlijke wandeling in ons bos. Elke keer weer een sprookje.
Categoriearchief: samen uit
Week 47, 48 en 49, foto 2022
Waar is de muis nou? Kees had op zijn computerscherm een filmpje van muizen aan gezet. Pepsie was helemaal gebiologeerd. Vloog zelfs een keer naar t scherm. Toen het filmpje uit ging heeft ze zeker nog een half uur zo gezeten. Nu en dan ook naast en achter het scherm gezocht.
Dit keer bij mij. Een heerlijke middag samen met mijn vriendinnetjes. Ik maakte worteltaart met walnoten. Een salade van tonijn en alles natuurlijk kolhydraatarm. Het was leuk om te bakken.
De middag vloog voorbij en dankbaar dat we elkaar al zo lang kennen en het nog steeds fijn is samen.
Van Sinterklaas een bioscoopbon cadeau, we gingen naar de volgende Marvel-film en zaten 3 uur gekluisterd aan t beeld. Weer een spannend verhaal!
En verder nam ik de hondjes van de buuf regelmatig uit voor een lange wandeling. Dat vindt ik wel erg leuk om te doen. Samen met de buuf speelde ik op de ukelele. Samen met mijn vriendin wandelde ik. Met Kees liep ik regelmatig mee na het eten voor een korte wandeling.
Het werk bij Reuma Nederland heb ik toch afgezegd. Met een bezwaard hart, maar er kwam opeens zoveel tijd extra bij, die heb ik helaas niet tot mijn beschikking. Dan maar beter gelijk stoppen, voor ik fouten maak.
Op mijn werk extra gewerkt toen het team uit ging. Ik wilde niet mee omdat ik in de avonden niet zoveel waard ben. De harde werkers kregen lekkers, lief!
Eigenlijk gewoon trots op mijn lijf, maar eens een leuke foto gemaakt waarin ik zomaar een beetje strakke kleding aangedurft heb! En Tim maakte een foto van mijn sportieve half uur. Regelmatig doe ik via internet mee met Nederland in Beweging. Zo lekker om te doen en ik knap er altijd enorm van op.
Lichtjes, wegens de hoge energie kosten dit jaar niet teveel. Maar wel een klein beetje.
De weekopdracht voor mijn foto was lichtjes.
En een heerlijke maaltijd van kip met een puree van koolraap. Dat at ik denk ik voor t eerst van mijn leven en het was enorm lekker, die gaat in de herhaling!
De kerstboom staat weer, gezellig!
En dan die stoeltjes daarbij… ik verklap nog niks… maar reken maar dat we enorm plezier gehad hebben met elkaar. Eerst vanaf september al heel hard aan het oefenen geweest. Zo trots op dat we al ruim een jaar muziek maken met elkaar. Zoveel geleerd hebben.
De afgelopen week had ik vakantie. Mijn vakantiedagen zijn nu netjes op voor 2022. Kees werkte gewoon, Tim was op zijn stage, Evaline naar school en haar werk. Ik nam tijd om aan te sterken, nam de rust die mijn lijf opeiste. Ik zeemde de ramen, deed onze kerstkaarten op de bus. Ik heb gekeken welke hobby’s lukken op mijn eigen kamer. Beneden is t te koud om lang stil te zitten als ik creatief bezig ben. Nu een lekker puzzelboek, een serie op Netflix en een breiwerk opgepakt. Naast het sporten en het muziek maken op mijn ukelele en dwarsfluit. Genoeg uitdagen weer!!!
Brrrr… vanmorgen was het koud en buiten van alles bevroren. De roos deed nog een dappere poging toen het in oktober nog zo lang mooi weer bleef. De weekopdracht voor de foto was bevroren.
En vanavond eten we lekker stoofvlees.
We letten erg op de kosten voor energie en de boodschappen. Verder doen we weinig extra’s meer. Het vlees was in de aanbieding, dan toch maar meegenomen. Koken op een elektrisch plaatje zodat het niet een middag lang op het gas hoeft te staan.
Week 46
Na een heerlijke vakantie mijn eerste week in het nieuwe werken op de afdeling.
Wel wennen, maar ik weet t zeker, dit gaat helemaal goed komen.
De rust thuis genomen om te herstellen van de werkdagen. Heerlijk met de katten om mij heen.
Op woensdag ging ik voor het onderzoek voor borstkanker. Geen pretje, wel een veilig idee.
Onze avond samen, Kees en ik, was fijn. We bleven dit keer thuis, na een koele avondwandeling. Lekker samen muziek maken. Deze week namen we ook tijd voor een lange wandeling bij Surrea. De runderen liggen rustig bij elkaar, de paddenstoelen rijzen uit de grond en de bloemetjes stoppen maar niet met bloeien. Wat een prachtig gebied is het toch.
Tim ging zich oriënteren voor een master-opleiding. Evaline was druk met school en werk.
De week vloog voorbij!
Vakantie wandelingen
Een heerlijke strandwandeling. Genoten van zon, wolken, zee en het uitzicht.
In de ochtend, want in de middag zou er weer regen zijn.
Maar ook in de middag een heerlijke tijd gehad met mijn broertje en zijn vrouw en kind.
Zo fijn om in alle rust bij te kletsen, elkaar al zo lang niet gezien. Genoten.
Een middag met een gouden randje.
In de avond, in het donker samen een lange wandeling gemaakt. Ook wel heel bijzonder om de wereld op deze manier te verkennen. Gelukkig wist Google precies te vertellen waar we waren en naar toe mochten lopen!
In de ochtend een prachtige rustige wandeling. Bij het eerste hert stonden we te jubelen, het tweede ook nog. Maar na de 60e gingen ze niet meer op de foto en genoten we vooral van deze rustige prachtige dieren. De wandeling met zon op onze snoet, maar ook regelmatig een lichte regenbui. Maar wat was de natuur hier prachtig. De wilde varens, de ruige duinen, het kanaal waar t water de duinen in loopt voor het zuiveren. De distel die zijn vrucht laat zien. En tot slot zelfs op de parkeerplaats een hert die rustig op zij ging toen wij er aan kwamen.
Een wandeling in de volle maan met lichtjes aan onze arm, zo werd het in het donker ook nog veilig.
Vakantie huisje en eten
Daar gingen we samen op stap, net als vorig jaar. De warme herinneringen van toen, bleken ook nu weer enorm te kunnen groeien.
Wat was het fijn samen. Dit keer in een mobile-home. Goed te verwarmen, een goed bed, plek om te koken.
Het ontbijt als altijd voor Kees ham en ei, voor mij kwark met fruit en meusli.
De lunch maakte Kees extra lekker met een gebakken eitje met ham en kaas.
Het brood lekker knapperig geroosterd.
We aten sla met een filetlapje, een gevulde omelet en groeten met kebab.
In de avond een hartig hapje bij kaarslicht.
Het was allemaal even lekker. Kees kookte en ondertussen dekte ik de tafel en na het eten ruimde ik alles weer netjes op, taken goed verdeeld!
Week 41
100% huisvrouw… alle was weg gewassen en een deel buiten laten drogen.
In huis geurde het smakelijk naar de hachee die een middag stond te pruttelen.
Een wandeling met Kees, mooie gesprekken met Tim en Evaline.
De zondag was een zonnige blije dag.
Maandagavond voor de zekerheid nog een test gedaan, dinsdag de 4e coronavaccinatie gehaald. Ik reed er voor naar Tilburg. Ik bracht mijn schoenen alweer weg, maar nu naar een echte schoenmaker. Jammer dat mijn gebroken en gerepareerde zool (door de schoenenwinkel zelf) nu al los ging laten.
En er kwam bezoek van Reuma Nederland. Met het verzoek of ik vrijwilligerswerk voor hen wil oppakken. Het zou om 20 uur in een jaar gaan. Ik heb ja gezegd.
Samen met Kees lekker aan het oefenen. Zo heerlijk, een gouden momentje in de week.
Tim ging afscheid nemen van zijn tijdelijke werkgever waar hij met zoveel plezier gewerkt heeft. Plotseling in de vakantie was er geen werk meer, na de vakantie kon Tim zelf niet meer vanwege zijn stage. Bij afscheid hoort lekkers, dus bakte ik de overheerlijke stroopwafel-cupcakes.
Evaline aan het werk vlak voor en tijdens haar verjaardag, nam ook de stroopwafel-cupcakes mee om te vieren dat ze geen tiener meer is.
En samen met Kees at ik heerlijk van de koolhydraatarme cake. Een ochtend ontspannen in de keuken werken, zo fijn.
Eindelijk de prachtige rode boom vlakbij op de foto kunnen zetten. En natuurlijk de eerste paddenstoelen in het park.
Week 40
Dat was fijn: niet extra werken, gewoon 1x AB Centraal en 2x Kastanjelaan.
Op maandag gingen we met collega’s naar de spectaculaire introductie show van Mijzo.
Het was zeker de moeite waard hier bij te zijn.
Dierendag mocht ik werken en er kwamen veel dieren op bezoek. Niet alleen deze Oehoe, maar ook een slang, honden en konijnen. De bewoners genoten hier enorm van.
Op een zonnige middag liepen we samen een heerlijke wandeling door ons bos. Wat is het er nog lekker groen. We genoten ervan. Een nieuw rondje hebben we een paar keer gelopen en deze keer ging ik de weg wijzen, zodat ik zeker weet dat ik de route goed in mijn koppie heb.
Van de week een webinair geluisterd over manifesteren. Wauw, reuze interessant allemaal.
En verder was ik aan het kleuren, ukelele spelen, podcast luisteren en werkte ik in de tuin.
Week 38
Op mijn werk startte ik met de kookgroep. We maakten heerlijke bami.
Het was zo leuk om daarna weer het koor te mogen dirigeren.
Helemaal happy dat ik weer terug ben bij AB Centraal!
We hadden een tweede coachingsbijeenkomst over communicatie, wat weer mooie inzichten opleverde.
Op mijn eigen afdeling even wat minder uren: ik val in op een andere afdeling.
Hier werd ik enorm warm ontvangen en lekker ingewerkt door een fantastische vrijwilligster.
Dieren in het nieuws! De duif heeft al kleintjes die wij nu kunnen zien zitten.
Wij eten niet meer buiten (wat de katten erg jammer vinden, dat vonden zij ook erg gezellig). Dus brengt Maxi mij nu wat extra warmte!
In de tuin maaide ik het gras, snoeide ik de nodige struiken, plukte ik de appels… wat zijn het er veel dit jaar en wat zijn ze groot en heerlijk rood!!! Dat wordt smullen!
Met Kees ging ik niet samen op pad, maar hebben we samen goed gekeken naar onze uitgaves.
Waar kunnen we proberen wat minder te doen, zodat we financieel gezond blijven.
Soms wel lastige keuzes, maar het besef dat dit voor iedereen telt, maakt het wel dragelijk.
Mijn reuma speelt flink op… de omslag van het weer hakt er weer flink in.
Ik ben begonnen met veel warmte opzoeken in kleding, mijn elektrische deken in bed staat weer aan en ik neem wat vaker paracetamol.
Samen met mijn lieve vriendinnetjes hebben we bijgekletst, wat was het heerlijk elkaar weer te zien. Samen met mijn geweldige overbuurvrouw heb ik bijgekletst en ook nog lekker gespeeld met de jongens… wat worden zij toch snel al groot!
Week 37
Op mijn werk hectisch druk geweest, invallen, afscheid nemen, nieuw opstarten…
Maar thuis dan heerlijk de ontspanning opgezocht.
Evaline verzorgde een heerlijke lunch.
Buiten in de tuin was het begin van de week erg lekker.
Ik voelde me er niet alleen, hihi!
Gisteravond een avond met de Streamers, Heerlijk vanuit thuis meegekeken.
Alweer zo genoten. Zo fijn dat dit mogelijk is. Ook nog een sleutelhanger gekocht voor Evaline en mijzelf, als aandenken aan alle keren. We hebben er zo veel plezier van.
Samen met Kees thuis tijd genomen voor elkaar in een goed gesprek.
Ik had ondertussen de rust op bed, wat was het fijn dat het ook op deze manier kon!
Week 36
Wauw of oei?
Wauw, er is een nest met duiven in onze kersenboom.
Duiven staan symbool voor liefde en dan met een nestje: wauw.
Oei, de kersenboom zou deze week gesnoeid gaan worden.
De datum verplaatst naar tot de duiven zijn uitgevlogen.
En verder stond voor mij deze week in (extra en veel) werken.
Daarvan heel veel herstellen.
Samen met de buuf speelde ik een uurtje op de ukelele.
Met Kees dronk ik een bakkie in een restaurant en kletsten we even fijn samen bij.
Mooie dierbare momenten deze week.
En heeeeeel veel trots op Evaline.
Na in 1x haar theorie te halen, wist ze nu in 1x haar rijbewijs te halen.
Op maandag afgereden, op vrijdag mochten we samen het kaartje al ophalen.
Net als met Tim in 2018: reed ik naar het gemeentehuis en terug mocht zij zelf rijden.
Zo blij dat het gelukt is. Het rijden ging zo goed, dat de file op de snelweg maakte dat zij niet eens de snelweg op hoefde. Een bijzondere rit is het geworden!