De week waarin het echt herfst is geworden buiten. Regen, kille ochtenden, donkere dagen.

Op maandag fietste ik naar Breda. Ik haalde Evaline op en samen gingen we even de stad in.
Natuurlijk moesten we op de terugweg wachten op de trein. Dat heb ik nagenoeg altijd bij spoorwegovergangen.

Op donderdag reed ik samen met Kees naar Zutphen. Het was de uitvaart van mijn geweldig lieve peetoom. Een mooi afscheid was het. Ik was erg blij dat ik er bij mocht zijn.
Het stukje op de kaart vind ik zo mooi, dat ik het hier bewaren wil…
Liefde heeft dat eeuwen-oude,
dat nooit verandert of verdaagt,
het onbeschrijfelijk vertrouwde,
dat om geen enkele uitleg vraagt.

Stil en vol van alle herinneringen die in mijn hoofd sprongen.
Over alle vakanties die ik bij hen heb mogen zijn, toen het thuis gewoon niet ging.
Over alle verjaardagen die we samen gevierd hebben.
Over de mooie gesprekken die we gehad hebben.
Over alles en nog veel meer. Intens verdrietig dat aan die leven een einde is gekomen.
Ongelofelijk dankbaar voor alles wat ik mocht ontvangen en mocht geven.
Dankjewel lieve oom Cees voor alles.

 
Het afscheid is eind van de middag. Kees en ik besluiten om samen in Zutphen wat te eten voor we weer naar huis rijden. We maken er een bijzonder moment van.
Want het is ook 3 oktober, 30 jaar geleden dat wij voor het eerst samen uit gingen.

En zo lief, de kids lieten nog even zien dat zij thuis samen alles goed geregeld hebben. Zo trots op ze!!!

Pepsie is weer heerlijk veel bij ons binnen en ligt graag op haar vertrouwde plekje op de vensterbank!