Een lange reis, in stukjes gehakt. De lunch voor onderweg meegenomen.
Samen gingen we op pad. Het was goed weer om te rijden, de weg meest niet te druk.
Bij een parkeerplaats gestopt voor bewegen. Gewoon een flink stuk lopen. Dat helpt ons allebei om het vol te houden.
Dan de warme ontvangst. Heerlijk om elkaar te zien. Onze lieve vrienden, pas verhuisd. Fijn dat we zo welkom zijn. We krijgen een rondleiding met alle mooie verhalen en plannen voor de toekomst.
We wandelen met elkaar naar het centrum. Een roze trui hing er vast op mij te wachten en ging mee. We reden samen om bij de stal met het paard te kijken.
Er werd speciaal voor ons heerlijk kha gekookt en wat hebben we gesmuld.
In de avond maakten we muziek met elkaar. Dan een goede nacht, ieder op een eigen kamer.
Na het ontbijt nemen we afscheid. Wat zijn we verwend, wat hebben we genoten. We gaan elkaar blijven zien, pareltjes van vriendschap die we koesteren.
Bij het strand in Harderwijk nemen we een pauze, precies halfweg.
Een wandeling langs het water, nog even schommelen en dan is het tijd voor het laatste stukje naar huis,
Week 9
Wat heerlijk om weer kleur terug te ontdekken in de natuur.
Deze in het park, vlak bij ons huis.
Kees maakte een Cajon. Wat had ik een plezier hierop, dit is zo leuk om te bespelen!!!
Tim maakte heerlijke nasi. Bloemkoolrijst is een geweldige vervanger voor gewone rijst.
Complimentendag. Wat was het een feestje om op mijn werk alle bewoners een persoonlijk compliment te geven, geschreven op een award. Daarnaast had ik bewoners de mogelijkheid gegeven om een complimentenkaartje te delen aan wie zij wilden. Enthousiast waren zij hierover, zo leuk!
Verder ging ik ein-de-lijk naar de kapper. Genoeg redenen waarom het niet lukte, maar nu weer zo blij met het resultaat.
Verder ging ik ein-de-lijk naar de herhaling van reanimatiecursus. Na corona is dit weer hervat, maar genoeg redenen waarom het niet lukte. Nu geweest en dikke blij en zelfvertrouwen: deze kracht kan ik nog zetten, deze techniek lukt me nog.
Ik wandelde met vriendin, speelde ukelele met buuf en nam tijd voor rust en herstel.
Week 8
Wat was het gezellig en fijn elkaar weer te zien. Mijn schoonouders kwamen naar ons toe.
Kees maakte soep en ik een hartige taart, lekker voor een lunch.
Een wandeling in ons bos maakte het wel compleet.
Carnaval op mijn werk was een groot feest.
Daarna samen met zijn viertjes naar de lampkusoptocht in Dongen.
Wat hebben we enorm genoten, en wat was het fijn om dit zittend op mijn rollator te mogen bekijken….
Samen met Tim een langere wandeling gemaakt en ik kijk zo trots omdat het gelukt is.
Steeds minder last van benauwdheid, steeds meer conditie terug aan t winnen.
Zo heel veel blij.
Op mijn werk was ik extra voor een vergadering, die een mooie toekomst gaat geven voor AB.
Ook vrijdag reed ik nog eens naar mijn werk, maar dan voor een behandeling van tactiel stimulering. Dit was zo fijn. Ik heb tot ver in de avond minder reuma pijn ervaren, een rustige dag gehad en erg lekker geslapen. Later op de dag wandelde ik nog met mijn vriendinnetje.
Week 7
Op zondag ging ik met Evaline naar een optreden van toneelgroep Link.
Hierin speelt onder andere onze lieve buurvrouw.
Het waren monologen en dialogen afgewisseld met muziek.
Mooi om bij aanwezig te zijn geweest.
Deze week werkte ik mijn gewone uren, maar ging een middag extra om mee te kijken bij een collega. Zij doet tactiel stimulering en ik was benieuwd of ik dit ook zou kunnen met mijn lijf.
In de loop van de middag werd ik steeds meer enthousiast: dit ga ik kunnen.
Al langer heeft dit mijn belangstelling en nu heb ik ingeschreven voor de opleiding Ouderenzorg massage en aanraking. In september ga ik starten: nu al zoveel zin in!!!
Verder speelde ik ukelele met Kees, een achterbuurvrouw en mijn lieve buurvrouw.
Ging ik wandelen met mijn vriendin, en dat ging alweer een stukje beter… ik hoefde al niet meer onderweg te stoppen om uit te hijgen, yehaa…. de vooruitgang is daar!
Valentijnsdag 2023
Een zelf gemaakte kaart, met liefdevolle tekst.
Een cadeautje liefdevol gekozen.
Sfeer in hartjes… even een heel warm samenzijn voor de waan van de dag begint.
Mijn dag… waarop ik ons gezin extra laat weten hoeveel ik van ze hou, stuk voor stuk.
Voor mijn werk deed ik ook iets, en deelde zo 70 stukjes liefde uit.
Namens bewoners voor personeel, namens personeel voor bewoners.
Deze actie werd enorm gewaardeerd.
Week 6
De griep-restanten… ik probeer ze moedig weg te werken.
Enerzijds rustig mijn gewone (werk) dingen op te pakken en de wandelingen die ik zo graag maak, toch weer op te pakken. Anderzijds door toch extra rust te nemen en tijd voor herstel.
Maxi zoekt mij dan trouw op, maar ook Pepsie lijkt mij stevig in de gaten te houden.
De korte wandeling in het bos, met een paar stops om op adem te komen, maar wat was het genieten van de zon en blauwe lucht.
Deze week, na lang, weer af kunnen spreken met mijn vriendinnetjes. We aten een heerlijke kha lunch, met pompoensoep, quiche en salade en het toetje maakte ik van bosvruchten met mascarpone/slagroom.
De ukelele afgestoft, alles bij gekletst, mijn lieve buuf en ik maakten weer muziek.
Intussen 20 en 19 jaar geleden. Bizar dat we al zo lang geen nieuwe herinneringen meer maken. Dat we elkaar al zo lang niet geknuffeld, gekoesterd en gezien hebben.
Ruimte voor herinneringen, zachte liefde en verwondering. Het leven gaat door, zelfs toen 20 en 19 jaar geleden de wereld leek stil te staan.
4444
Bericht 4444.
Zoveel stukjes heb ik al gemaakt in dit blog.
Voor mij werkt dit als een soort extern geheugen.
Hier kan ik alles gemakkelijk terug vinden.
Gestart op 22 april 2006. Intussen bijna 17 jaar dus!
Zo leuk om te zien hoeveel verschillende dingen ik heb kunnen vertellen.
Hoeveel mooie foto’s ik heb kunnen maken en er bij plaatsen.
Week 5
Op zondag liep ik samen met Kees een klein rondje door ons bos.
Snel buiten adem, pijn bij diep inademen. Maar… na een poosje herstellen thuis, was ik toch wel erg blij om dit gedaan te hebben.
Maxi waakt trouw bij en over mij, wanneer ik thuis ben is hij veel in mijn buurt. Zo zorgt hij er vast voor dat ik echt de rust neem om op te knappen en aan te sterken.
Alweer zo een lekkere maaltijd. Wat eten we toch gevarieerd. Telkens nieuwe recepten die om proberen vragen en dan weer een succes blijken te zijn. Heerlijk.
Een korte wandeling met mijn vriendin en een lunch op mijn werk met lieve collega’s maakten mijn week compleet.
week 4
Een heerlijk bosje voorjaar in huis, voor Kees. Hij was alle regen en donkere dagen zo zat…
Hoe kun je de luchtmachtbasis in Nieuw Millingen autarkisch maken? 20 weken werkte Tim hard aan dit onderzoek, samen met een klasgenoot. Deze week was de presentatie van hun verslag. Met zijn 3 drie waren we getuige van dit bijzondere moment. Dikke trots en herinneringen waren deel van mij. Trots op Tim en zijn prestatie. Maar ook herinneringen aan Kees zijn presentatie, want daar mocht ik toen samen met zijn ouders en broer ook bij zijn.
We hadden cadeautjes voor Tim geregeld, in alle vertrouwen dat het goed zou komen. En als je dan dit mag afsluiten met een 7,7 weet je dat het goed was. School is nog niet klaar voor hem, nog een paar toetsen mogen gemaakt worden.
Nog niet helemaal opgeknapt van de gemene griep. Vooral veel te snel moe, erg benauwd, bij diep inademen pijn in mijn borstkas. Ik werkte mijn gewone uren, maar op verschillende momenten. Vanwege vergaderingen en de presentatie van Tim (die op mijn vaste werkdag was). Had de rest van mijn leuke door de weekse dingen afgezegd. Dat was prettig, zo heb ik tijd om te herstellen van werk en die resten van de griep. Maxi mijn trouwe gezelschap, volgde mij in bed, op de bank, aan mijn bureau en aan tafel.
Week 3
De griep houdt mij stevig in zijn greep.
Ik slaap veel, neem goed drinken, maar door misselijk eet ik minder.
Ik stoom en spoel met zout mijn neus.
Hoesten is gemeen, een droge lastige hoest.
Maar ik voel langzaam weer vooruitgang.
Een witte wereld, leuk voor de foto’s.
Op donderdag was ik weer naar mijn werk, zo ongeveer geprobeerd.
Op vrijdag door de staking in het OV en alle sneeuw, Evaline naar school en haar werk gereden.
En vandaag, zaterdag, met Kees een wandeling door ons bos gemaakt.
Bevroren plassen, sneeuw krakend onder onze voeten, de zon die vrolijk scheen.
Een heerlijke wandeling, maar gelukkig het kortste rondje.
Ik was nog erg benauwd onderweg en had veel pijn toen we thuis kwamen.
Maar… deze wandeling nemen ze ons niet meer af!