Vandaag bestookte ik iedereen die het maar wilde horen met mijn enthousiaste verhalen over gisteravond. Ongelooflijk indrukwekkend, dat was het. Wat een spectakel.
Na een gezellige ochtend, vanmiddag een sollicitatiegesprek gehad bij een uitzendburo. De mogelijke opdrachtgever zal over mij worden geïnformeerd en als het goed is mag ik dan voor een tweede gesprek: spannend. Dit eerste gesprek ging dus goed.
Vanavond de kinderen naar scouting. Ze kwamen moe en koud thuis, hadden het wel leuk gehad. Een speurtocht waarbij je een lijst voorwerpen kreeg die je op de foto moest zetten. Een en ander was in de stad (koopavond). Ondertussen hadden wij visite: alweer gezellig!
Nu hoog tijd voor een heerlijk rustig weekend thuis 🙂

Vanavond zijn we niet thuis. Frans en Nel komen hierheen om op te passen en blijven maar gelijk slapen… want, voordat wij thuis zijn!
We zijn in de Heineken Music Hall en kijken naar de musicalversie van “War of the worlds”. Wauw, heb er al helemaal zin in!!!

Meestal gebruik ik deze plaats niet echt om te klagen. Maar vandaag…
het zit zo: in het centrum van de stad moet je betaald parkeren in de garage.
Dat geeft niet, ik combineer vlijtig verschillende winkels en beperk zo het aantal ritjes richting de stad.
Wat er wel geeft? Dat ik samen met vele anderen gewoon, zonder grapjes een kwartier moest wachten om mijn kaartje af te rekenen. Een kwartier… en niet zomaar een kwartier… nee voor dat kwartier betaal je dan ook nog vrolijk extra. Immers in de parkeergarage is “tijd=geld”.
Hoe het nou komt? Wegens vernielingen en verouderingen zijn er een fors aantal betaalautomaten verwijdert. Vanmiddag was er ook nog een automaat buiten gebruik. Dat was dus één normale automaat waarin je contant kunt betalen samen met één automaat waarin je alleen de keuze voor chip/pin hebt. Neem van mij maar aan, voor 564 plaatsen is dat “nie heel erg veul”.

  
Vanavond ging ze terug naar school. In pyama, met knuffel én een schoen.
Er kwamen 5 pieten. Ze vertelden hun verhalen, zongen en dansten met de kinderen.
Evaline genoot, met volle teugen. En Piet… die knuffelde haar Daatje!

Afgelopen weken heb ik aan deze en gene al geroepen dat ik wel weer aan het werk wil.
Vanmorgen heb ik me ingeschreven bij drie uitzendburo’s. Twee sollicitatiebrieven geschreven nav een interessante vacature. Twee open sollicitaties geschreven aan het bejaardenhuis en ziekenhuis hier in de stad. Reuze benieuwd naar de reacties, verblijf ik….

 
Wat een weekend…
gevuld met mensen, lekkers, gezelligheid, aandacht, spelen, bijpraten, rijden in de nieuwe auto, heel erg lekker slapen, verjaardagen gevierd en óók nog een schoen versierd en bij de super gebracht.

Tuin klaar, huis schoon, boodschappen gedaan, lieve mensen gebeld, kaartjes verstuurd, was weg gewerkt… laat het weekend maar komen: wij zijn er klaar voor!

De juf had al tegen de groep gezegd: ze komt wel, maar is als altijd te laat. Ruiterlijk heb ik toegegeven: ik ben bij zwemmen op donderdag idd altijd te laat.
De meeste kennen mij toch als een stipt mens. Maar die 10 uur starten… het lukt me maar niet. Als Evaline naar school is ga ik nog van alles doen: ik heb dan immers nog “een zee van” tijd (hmmm nu ik er over nadenk zijn het maar 50 minuten).
Tijd om daar verandering in aan te brengen!

Vanmorgen was ik onderweg voor boodschappen allerlei. Het meeste is gelukt.
Vanmiddag waren we te vinden in het filmtheater. We keken er naar de film Sammy. Het was best een aardige film, maar hij zal niet onze favoriet worden. Het verhaal pakte ons niet en de spannende momenten waren heul nie spannend.
Strakjes gaat Evaline naar scouting  voor een Sint-opkomst… benieuwd wat ze er precies gaan doen!

In de mist, dat dan weer wel. Hij is er, in vol ornaat. Onze eerste echte nieuwe.
Wat een kleur, wat een geur, wat een pracht, innig verliefd.