Deze week heb ik mij op dinsdag weer beter gemeld. Ik hoefde pas op vrijdag weer te werken en nam de tijd om verder op te knappen en aan te sterken. Het werken ging weer fijn. Het was goed om er weer te mogen zijn en leuke dingen met de cliënten te mogen doen.
Netjes met een mondmasker en handschoenen aan was ik goed beschermd, dat voelde veilig.
Op zondag deden we onze zondagse mooie nette kleren aan. Samen aan de lunch met vers gebakken broodjes, was zo een bijzonder en fijn moment! Ik kon het natuurlijk niet laten om van deze knappe mooie mensen een foto te maken!!!
Tim maakte deze foto van mij en Evaline maakte deze foto van ons saampjes.
En dan mag natuurlijk een foto van Pepsie en Maxi niet ontbreken 🙂
Categoriearchief: elisabeth
Blegh
Na een fijn weekend voelde ik me steeds naarder worden.
Ik dacht dat het sporten, mediteren, op zoek naar blij mij wel hadden laten opknappen.
Maar ik werd benauwd, met pijn op de borst, heb keelpijn, hoofdpijn, mijn neus loopt, Ik begon te hoesten en te niezen, sliep opnieuw slecht en was/ben zo ongelooflijk moe. Alles behalve koorts. Dinsdag belde ik de huisarts en ik mocht gelijk langs komen. Zij was er van overtuigd dat dit typische verschijnselen van corona waren. We moesten maar met zijn vieren 14 dagen in quarantaine. En ik moest een test regelen. Ik melde me opnieuw ziek op mijn werk en de andere dag belde de bedrijfsarts. Een goed gesprek, ik moet vooral uitzieken en er wordt een test aangevraagd. Vrijdagmiddag rij ik voor de test naar Tilburg. Op zaterdagmiddag krijg ik de uitslag: geen corona. Ik ben blij dit te horen en ga verder met opknappen van … (griep?) zodat ik weer snel aan het werk kan gaan. Ik voel wel vooruitgang, maar ben er nog niet. De kinderen hebben niet meer gewerkt deze week: bleven netjes bij ons thuis. En ik baal diep en intens dat ik alsnog niet mijn collega’s kan steunen in deze ongelooflijk heftige periode. Ik werk wel heel hard aan mijn herstel, dat is alles wat ik nu kan doen voor hen.
Spannend
Dinsdag en woensdag was ik nog naar mijn werk gegaan.
De laatste twee weken heb ik steeds erg slecht geslapen.
Woensdag op donderdag kon ik er helemaal niet meer van slapen en ik besloot mij, geheel tegen mijn gewoonte in, ziek te melden.
En ik zocht hulp.
Ik belde met de hulplijn. Speciaal door onze werkgever georganiseerd. Eerstelijns hulp. Een psycholoog met wie ik een uur aan de telefoon zat gaf me helderheid, inzicht en vooral veel tips om hier mee aan de gang te gaan. Voor t eerst in mijn leven had ik een gesprek met een psycholoog. Ik kan het iedereen in deze barre tijden aanraden, echt waar.
Mijn manager belde me en vroeg me hoe het ging. Samen hebben we een tijd afgesproken waarop ik kijk of ik inderdaad weer aan het werk kan gaan.
Ik werk nu aan herstel, rust heel veel uit, als ik tenminste zelf op dit heerlijke plekje mag liggen!!!
Ik kreeg een heel mooie bos bloemen van Tim.
Kees helpt samen met Tim en Evaline mij hier echt door heen.
Wat hebben we toch een fijn gezin samen, wat ben ik toch trots op ze, allemaal.
Vreemd
Het is vreemd in de vroege ochtend als ik op de snelweg (nu nog maar 100 km per uur) naar mijn werk rij. Echt heel stil. Een paar weken geleden stond ik hier steeds in de file.
Een eigen foto van de locatie waar ik nu werk. Op de eerste verdieping is de afdeling waar ik vast werk. Gelukkig ben ik (zijn wij viertjes) nog steeds kerngezond!
Wat was het mooi weer van de week en wat super lief dat mensen dan muziek komen maken buiten. Een geluidsinstallatie die er voor zorgde dat de mensen binnen alles goed konden horen. Een half uur bekende en minder bekende liedjes, wat een feest voor onze cliënten maar zeker ook voor alle personeel.
Van een gulle gever waren bossen tulpen gebracht die je als personeel mee naar huis mocht nemen. Lief zijn deze gebaren.
Toch maken ze niet dat het minder angstig of vermoeiend is om te werken in deze barre tijden.
Het is niet leuk voor onze cliënten dat er geen bezoek meer mag komen. Dit geeft onrust. Maar voor onszelf is het ook niet leuk om alles op afstand met de cliënten te doen. Ik probeer zo goed mogelijk mee te bewegen, maar wat kost dit een inspanning: het aanpassen, creatief oplossen, de drukte van collega’s afvangen zodat bewoners hier niet te veel van mee krijgen…
En verder
Kees werkt vanuit huis en maakt lekker alle uren die hij gewend is.
Tim krijgt via de computer les en werkt ook op afstand samen met zijn groepje aan projecten.
Ook Evaline krijgt vanuit school digitaal les en opdrachten om aan te werken.
Ik ga trouw alle uren en uren die ik nog moet inhalen naar mijn werk heen en weer.
Even was het spannend, een zieke bewoner leek een verdachte van het virus, gelukkig was hij niet besmet en knapt hij intussen weer op van zijn longontsteking.
Ik was mijn handen kapot en heb al wat last van eczeem, goed insmeren met verzorgende handcrème bied wel wat verlichting.
Wat was het mooi: dat applaus op dinsdagavond. Ook al die andere gebaren van respect voor wat we doen, maakt me blij. Ik heb intussen een uniform gekregen zodat ik als nodig kan werken in de verzorging wanneer daar teveel uitval ontstaat.
Ik heb alle sportkleding gewassen: dat kunnen we voorlopig niet meer doen.
Gelukkig zijn wij alle 4 nog steeds gezond.
Het voelt als een gekke droom, hoe enorm ons gewone leven op zijn kop gezet is. Toch proberen we zoveel mogelijk ons aan de adviezen te houden.
Veel handen wassen, geen onnodige boodschappen, geen sociale contacten.
En Maxi en Pepsie vinden het vreemd maar ook heel gezellig dat die drie zoveel thuis zijn!!!
Kees heeft vrijdag de tijd genomen om de tuin voor en achter een beetje uit de winterslaap te laten ontwaken: snoeien en gras maaien, oh wat was dat nodig.
Nu ga ik samen met Tim (die de terrassen gaat schoon maken) en Evaline (die het onkruid gaat aanpakken) verder om de tuinen klaar te maken voor het voorjaar.
Gisteren waren Evaline en Kees mij super aan het helpen om ons huis weer schoon te maken: bedden verschoont, stoffen en zuigen van de slaapkamers, badkamer, keuken en beneden helemaal schoon. Ik werk zoveel dat ik er bijna niet aan toe kom en wat is het dan fijn dat zij mij hierin willen helpen.
Het werk van Tim bij de slagerij gaat nog gewoon door, zelfs extra uren omdat het er erg druk is.
Het werk van Evaline bij de gezondheidswinkel gaat nog gewoon door, zelfs veel extra uren omdat ze daar zoveel meer te doen hebben.
Op zaterdagavond deden we met zijn viertjes spelletjes: dat was lekker ontspannend en heel gezellig.
Vandaag vierden we de verjaardag van mijn lieve lieve schoonvader op afstand, we zongen een lied en lieten een cadeau bezorgen. Zo waren we zo dichtbij als maar mogelijk was.
In de tuin zag ik vlinders en een lieveheersbeestje. De vlinder vloog weg toen ik een foto wilde maken, maar het lieveheersbeestje bleef gelukkig zitten!
Corona virus COVID-19
Onze situatie nu:
Wij zijn alle vier gezond
Kees werkt verplicht vanuit huis tot eind van de maand.
Tim krijgt vanuit HBO digitaal les thuis
Evaline op dit moment nog onduidelijk of haar school open blijft
Samen met mijn collega’s doe ik extra hard mijn best om onze 26 cliënten zo goed mogelijk (tot nu toe) virusvrij en zo compleet mogelijk hen de zorg te bieden de ze zo hard nodig hebben.
Iedereen in de zorg met lichte klachten moet blijven werken, maar met koorts moet je thuis blijven. Ik heb nog geen koorts geloof ik 🙂
Op dinsdag reed ik naar mijn geweldige collega om dingen samen af te stemmen, we aten een lekkere lunch daarbij.
De rest van de week was ik vooral aan het rusten om mijn energielevel zo goed mogelijk te houden.
Deze week was er eigenlijk een personeelsuitje, deze is verplaatst.
Deze week was er eigenlijk een verjaardag van mijn lieve vriendin die 60 werd, deze is afgezegd.
Deze week kon ik niet zwemmen: zwembad is gesloten
Deze week wilde ik niet fitnessen: teveel risico op besmetting
Deze week hebben we de verjaardag van Kees afgezegd, die gaan we wel met zijn viertjes vieren.
En verder
Deze week heb ik tussen de vakantiedagen met de kids door gewoon 4 dagen gewerkt.
Ik merk dat langzaam mijn energie weer terug aan het komen is, dat ik minder rust extra hoef te nemen.
Ik sportte lekker, deed wat in huis en was blij dat de sneeuw niet te lang bleef liggen!
Dinsdag
Kees had de voorbereidingen gedaan. Zich georiënteerd op de markt.
Welke auto zou het beste mijn fijne auto kunnen gaan vervangen?
Want wegens zijn leeftijd (20 jaar!) mag ik er niet te lang zoveel kilometers in gaan rijden van onze automonteur.
Welke garage leek het meest betrouwbaar?
We namen er een dag de tijd voor.
Ik reed in 3 verschillende auto’s: de Kia, de Carl en de i10.
Maandag
Deze week ben ik niet ingeroosterd.
De uren die ik nu niet werk, moet ik later inhalen.
Kees nam vrij en samen maakten we er een heerlijke week van.
Ik vond het fijn om even afstand te nemen van alle nieuwe dingen.
Tijd te hebben voor het verwerken van verlies.
Rust en ruimte voelen om verder op te knappen en aan te sterken.
En natuurlijk bovenal was het waanzinnig om samen een week op te trekken.
In de ochtend stond ik met de kids op en zorgde dat zij op tijd op school konden zijn.
Aan het eind van de middag waren we weer terug om lekker met zijn viertjes te eten.
Maandag: Kees en ik gingen samen zwemmen in Breda.
Week 7
Met 4 diensten was het een normale werkweek.
Ik ging koken men maakte samen met de cliënten andijviestamppot.
We maakten kaartjes voor de verjaardagen van de vrijwilligers.
Ik maakte de eerste frituurpan lekker schoon.
Ik gaf heel veel individuele aandacht: kopjes koffie in het restaurant, een wandeling, samen eten.
Ik reed in stevige hagelbuien, hier de hagel op ons gras (wat ik nodig moet gaan maaien!!!
Ik reed met de laagstaande zon onder mijn zonnekleppen verblind rond.
Dus kocht ik een echte polaroid voorzet zonnebril, nu niet meer gevaarlijk!
Ik ging weer lekker sporten deze week. Nog wel rustig aan, maar het lukte weer = trots!
Ik voelde me erg verdrietig om het afscheid van mijn lieve vriendin en verwende mezelf met vrolijke bloemen. Dat hielp wel een klein beetje!
En verder was ik dankbaar voor alle hulp van Kees en de kids.
Ik sliep nog veel extra en ben zo gelukkig dat ik er even niks verder bij heb: alleen werken en thuis. Dat geeft me de ruimte om verder op te knappen en alles een plekje te geven.