Indrukwekkend, dat was het toen 5 man sterk met een radio aan de slag gingen om de voortuin te fatsoeneren. Prachtig weer, heel ver gekomen.
Jiu Jitsu, wat een prachtige sport om naar te kijken. Wat een enthousiasme van Tim om dit te beoefenen. We mochten bij de examens mee kijken. Weer een band hoger gehaald. Zoveel respect!
Een week waarin ik de eerste uren op de 2e afdeling ging maken. Voor de 3x vroeg ik een loper om op de afdeling overal in te kunnen. De start is gemaakt. Per 1 februari uitbreiding van mijn uren om ook deze afdeling op weg te helpen voor de toekomst.
Ik poetste in huis, zeemde de ramen, ging bij een theatervoorstelling van bewoner kijken, genoot van de zon tijdens wandelingen met collega’s, vriendin en Kees. Had prachtige gesprekken en eindeloos bij gekletst met lieve buurvrouw en een collega.
En ondertussen is zelfs de schade aan mijn auto hersteld. Zo blij mee. Op 6 oktober reed zij mijn auto bijna total loss. Maar gelukkig zo op t randje dat t toch gerestaureerd kon worden.
Tjonge wat een lange tijd, 21 jaar geleden het overlijden van mama, 20 jaar geleden het overlijden van papa. Dat betekend ook dat dit jaar het graf geruimd gaat worden. En dat is goed zo. Samen met mijn broer hier goed over nagedacht. Herinneringen leven in ons voort, in het leven, de gesprekken en de herkenning bij onszelf of onze kinderen.
Categoriearchief: Algemeen
Week 4
De laatste lesdag van de basiscursus Tactiel Stimulering.
In de ochtend kregen we een behandeling. In de middag gaven we een behandeling en kregen we nog een keer feedback.
Daarna waren er bubbels, hapjes, een certificaat en een roos. Geslaagd!!
Zo ongelooflijk blij en trots en vooral dankbaar dat ik zoveel moois heb mogen leren en nu mag gaan inzetten.
In maart en april volgen nog 2 dagen voor de specialisatie voor ouderenzorg. Daar kijk ik nu al naar uit.
De voortuin, gaat het nu echt lukken? Helemaal opnieuw leeg gehaald, inclusief nu de oprijlaan.
De aannemer is gestart, yehaa.
We wisten het niet meer, wat geef je elkaar met Kerst, als je alles wat je hartje begeert al hebt?
Dus kozen we met elkaar voor 2 uitstapjes die we met zijn viertjes gaan oppakken.
Donderdagavond was het eerste uitstapje en wat hebben we met zijn allen genoten.
Alsof je door een sprookjesland wandelt. Bij de Beekse Bergen was er een light Safari.
Je loopt een route waarbij overal in verschillende thema’s allerlei creatieve mooie dieren, planten, omgeving gemaakt is. Door het licht op je pad heb je bijna geen zicht meer op de achtergrond. Zo mooi gedaan, zo genoten van dit alles. Met elkaar een kom hete thee gedronken want door de miezer-regen en de koude avondlucht waren we wel wat afgekoeld.
De rest van de week bestond uit herstellen, boodschappen doen, poetsen, administratie en ik werkte mijn 3 dagen weer met plezier.
Geen ukelele, geen wandelingen en de avond met Kees kort, maar wel even heel gezellig.
Week 3
Vanwege vergaderingen werkte in op maandag in de middag.
Op dinsdag was ik in Eindhoven. Prachtige plaatjes van sneeuw, hoewel er bij ons thuis veel meer gevallen was.
Het was alweer een fijne lesdag waarin we met elkaar oefenden op de verfijningen en de theorie nog eens hebben doorgenomen.
Woensdag maakte ik ons huis samen met Evaline weer heerlijk schoon.
De tulpen die ik Kees gaf, zijn al mooi aan het uitkomen. Even dit hartje onder de riem, was nodig.
Na het werken op donderdag had ik vrijdagmiddag mijn vriendinnetjes op visite.
Wat was het fijn samen bij te kletsen.
Tim werkte met plezier in Breda en ging volop sporten. Evaline ging naar school, werken en sporten. Kees werkte veel thuis maar ook in Zevenbergen om daar in overleg te zijn met zijn collega’s.
De aannemer die onze voortuin gaat aanpakken, heeft alvast een container laten bezorgen. Spannend!
Week 2
Een heerlijke wandeling, na alle regen op een droge zaterdagmiddag.
We liepen bij Surrea, het gebied ligt iets hoger en heeft veel ruimte om water op te vangen.
De paden niet te nat. De paddenstoelen hadden alg erop.
Dinsdag was er alweer een hele waardevolle uitdagende lesdag en in de pauze even genoten van het zonnetje. Ditmaal mochten we op de leraar laten voelen hoe stevig of licht we de druk doen tijdens de aanrakingsmethode. Van te voren ruim geoefend en wat was ik blij en trots dat het me lukte om een goede druk te geven. Want zonder beoordeling, krijg ik van ieder die op mijn behandeltafel heeft gelegen alleen maar heel positieve feedback.
Op de eerste foto: praktijk ingepakt om te verplaatsen.
Op de tweede foto: praktijk in kantoorruimte op mijn werk ingericht.
Ook dit weekend lagen er verschillende collega’s, vrijwilligers, mantelzorgers op mijn tafel.
Keer op keer ben ik zo diep onder de indruk van de ontspanning en mooie gesprekken die zich ontvouwen naar aanleiding van de aanrakingsmethode.
En verder was ik aan het werk, herstellen en kookte ik 2x het avondeten.
De avond samen met Kees heb ik lekker wat regeldingen op kunnen pakken.
Wat was het een fijne en bijzondere week. Vooral dat het zonnetje alles zo heerlijk licht
wist te maken.
Vandaag sloten Tim en ik samen het weekend af met een heerlijk bezoek aan SpaOne.
Vroeger gingen Kees en ik vaker naar een sauna. Bij de komst van kinderen is dit gestopt.
Kees wilde niet zo graag meer en ik wist niet met wie dan. Tim wilde het graag eens ervaren en graag ging ik met hem mee. Wat voelde dit als thuis komen. Wat heb ik dit gemist.
De warmte, de kou (buiten vroor het!), de vrijheid, het rustige tempo, zonder mobiel en andere afleiding even alleen tijd voor onszelf. Genoten in 7 hoofdletters.
Samen met mijn lieve mannen afgesproken dat Tim en ik dit vaker op gaan pakken.
Week 1
Zojuist realiseerde ik mij pas, dat ik helemaal geen foto’s gemaakt heb deze week.
Een week waarin de kerstspullen werden opgeruimd, thuis en op mijn werk.
Waarin ik behandelingen mocht geven en ontvangen.
Waarin daarnaast veel ruimte nodig was voor mezelf.
Stevig vermoeid stort ik steeds begin van de avond in en lig rond 20.00 uur al op bed.
Maar gelukkig kan ik daar tegenover overdag wel mijn gewone dingen ondernemen, met voldoende rustmomenten tussendoor.
Wandelen deed ik niet, ukelele spelen deed ik niet, afspreken met lieverds deed ik niet.
Maar waar ik wel mee bezig geweest ben: het werkstuk voor mijn opleiding.
Week 52
Naast de gezellige kerstdagen hebben Kees en ik gewoon gewerkt.
We reden samen met overbuurman naar onze “oude” overburen, die verhuisd waren en ons hadden uitgenodigd om eens langs te komen.
We reden samen naar Lunteren. Daar hebben Leo en Jolanda een vakantiehuisje gekocht.
Zij hadden ons uitgenodigd om eens langs te komen.
Het werd een dag met een gouden randje. Fijne gesprekken, lekkere lunch en een stevige wandeling in de veluwe. Naar het middelpunt van Nederland, langs een kunst-trap en de muur van Mussert.
De reis viel bepaald mee vanwege de vakantieperiode. We hebben nauwelijks file gehad.
Vandaag eindigde deze leuke maar best intensieve week met een extra rottige pijn-dag. Dan maar even in de rust-stand en mijn lijf laten herstellen.
Week 51
Het is gelukt. Na flink herstel en steeds een stapje verder maken, lukte het om weer een wandeling in het bos aan te kunnen. Dit was super fijn, het weer werkte dan ook echt mee.
Het is al zo lang zacht weer, dat er nog steeds paddenstoelen te zien zijn.
De zon speelde zo mooi door de bomen op die ene stronk: dat moest op de foto!
Verder werkte ik deze week met plezier mijn 16 uur.
Ging ik wandelen met mijn vriendin. Maakte het huis, de voortuin en mijn auto schoon.
Gaf verschillende (oefen)behandelingen en zorgde dat ik genoeg tijd nam voor herstel.
Week 49
Een klein cadeau voor de kinderen: ieder zijn eigen kerstboompje voor op de kamer.
Natuurlijk gevuld met lichtjes en ballen. Eigenlijk te leuk om niet zelf ook te hebben.
Maar nu geniet ik samen met hun, dat is ook goed!
Met vriendin weer een heerlijke wandeling gemaakt.
Maxi knuffelt veel en komt me steeds weer gezellig op zoeken als ik op de bank een moment van rust en herstel neem.
Wow, al 3 jaar lang mag ik samen met fantastische collega’s, geweldige vrijwilligers en betrokken mantelzorgers iets betekenen voor de leukste, liefste, bijzonderste, mooiste, aardigste bewoners van Dongepark. Dat schreef ik op facebook. Dankbaar, wat vliegt de tijd.
De foto van het terrein naast het gebouw waar ik vele pauzes in te vinden ben. Of met een wandeling met een bewoner.
Alles goed voorbereid, en daar mocht ik weer. Opnieuw 2 dagen oefen behandelingen mogen geven aan collega’s en vrijwilligers. Elke keer leer ik weer zoveel. Elk mens anders, elk moment anders. En zoveel leuk om te doen, mijn enthousiasme blijft maar stromen en groeien!
Daarnaast heb ik deze week tijd genomen om het huis schoon te maken en de eerste kerstkaarten op de bus te doen.
Week 48
Reünie, na 20 jaar waren we dan zomaar eens bij elkaar.
Eerst wat ongemakkelijk, beetje wennen. Maar al gauw kwamen de verhalen los.
Neven en nichten van mijn moeders familie.
We hadden lekker eten en erna een fijne wandeling.
En verder zorgde ik voor ruime tijd voor herstel, dat heb ik nog nodig.
Eind van de dag is mijn batterij leeg en lig ik al vroeg op bed.
Overdag neem ik regelmatig een pauze op de bank onder een dekentje, met gezelschap!
Ik wandelde een korte wandeling met mijn vriendin.
Kreeg een van de verplichte behandelingen voor mijn opleiding, waar ik erg van genoten heb.
En de avond dat ik had overgewerkt en na mijn werk naar huis wilde… eerst krabben, zucht!
Week 47
Hoera, Sinterklaas is weer in het land, natuurlijk ook dit jaar gezellig de schoentjes gevuld.
Wat was dit een lekker eten. Pizza met als bodem een kha wrap.
Op maandag bleef ik nog een dagje thuis. Knapte rustig verder op.
Op dinsdag ging ik naar Eindhoven. Ik mocht 1 behandeling geven en kreeg daar fijne feedback op. Daarnaast mocht ik 2 behandelingen ontvangen. Daar kikkerde ik wel van op!
Na het eten op mijn gemakkie met een extra pauze vanwege de vermoeidheid rustig naar huis gereden. Het was de moeite waard, maar wel pittig.
Woensdag was dan ook voor herstel. Donderdag na zo lang weer gewerkt, dat was superfijn.
Vrijdag was voor herstel. Maar ik ging ook met mijn auto de schade laten taxeren en een afspraak maken voor reparatie (pas eind januari).
Het cadeau wat we aan elkaar gegeven hadden, bij 30 jaar getrouwd: samen uit naar Ed Struijlaart. Hij speelde de tijdloze muziek van Eric Clapton.
Wat hebben wij genoten van een heerlijke avond. Het was donderdagavond, vlakbij ons in Etten Leur. De zaal een klein beetje gevuld met alleen maar liefhebbers van deze muziek.
Na de voorstelling nog wat gedronken.