Auteursarchief: marlies

Appelflapjes

Voor 40 kleine appelflapjes heb je nodig:

appelflapjes3 goudreinettes
2 eetlepels custardpoeder
2 zakjes vanillesuiker
3 eetlepels suiker
20 plakjes bladerdeeg
1 losgeklopt ei

Verwarm de oven voor op 225 graden.
Schil de goudreinettes en rasp ze grof. Meng hierin de custardpoeder, vanillesuiker en suiker.
Snij de plakjes bladerdeeg diagonaal door het midden. Een theelepel appelmengsel erop leggen. De randjes insmeren met een beetje water. Het pakketje dichtvouwen als een driehoekje. Dan bestrijken met ei. Het appelflapje op zijn kop in een bakje suiker leggen zodat de suiker in het ei blijft plakken.
Alle appelflapjes op een rooster met bakpapier in de oven, ongeveer 15 minuten.

Afgelopen week

dsc07728Maandag in de ochtend kwam mijn vriendin een bakkie doen. Ik werd verwend met een prachtige zilveren roos. Het was gezellig en ik heb enorm genoten. In de middag hebben we nogmaals genoten van het bezoek van Marc, Nicole en kids. Tim en Evaline mochten hun klas op school nog laten zien. Thuis werd er gespeeld en bij gepraat.

Dinsdagmorgen heb ik gewerkt, in de avond gingen Tim en Evaline zwemmen. Wegens vermoeidheid en alle drukte de rest van de week, gingen we maar niet naar de kerkviering die vanuit school georganiseerd was.

Woensdagochtend kregen Kees en ik de uitslag van het beelddenk-onderzoek wat Tim gehad heeft. Hierover hebben we een goed gesprek gehad en met elkaar de volgende stappen bekeken. In de middag ging Tim spelen bij zijn vriend en Evaline ging dansen.

koorDonderdagmorgen heb ik alweer gewerkt. In de avond was er een diner op school. De ouders waren gevraagd iets lekkers te maken. Dit jaar mocht ik in de klas van Tim helpen tijdens het diner. Gaaf om dat een keer mee te mogen maken en echt de sfeer van dichtbij te voelen. Het eten was heerlijk. Als een buffet stonden er veel verschillende gerechten op de tafel, voor elk wat wils. Evaline mocht zingen in het koor. In de kleuterhal zong zij onder begeleiding van een gitaar allerlei kerstliedjes om zo iedereen een warm welkom te geven.

Vrijdagochtend was voor allebei de laatste ochtend school, nu is er dan eindelijk die twee weken vakantie. Wat zullen wij die nodig hebben om op te knappen, uit te rusten, bij te tanken en vooral te gaan genieten van elkaar en ons eigen ritme!!

Australië

nicole-and-meZo ver weg, opeens heel dicht bij. Twee jaar lang hadden we heel veel contact toen zij bij ons in Nederland woonden. Nu zijn ze vier jaar later een week hier. Het enthousiasme, het geluk van blije herkenning, het is er nog steeds. Vrienden zijn het, mensen met wie je maar een half woord nodig hebt om elkaar te begrijpen. Op familiebezoek komen ze hier. Ze eten het diner mee en wij maken dat natuurlijk pinda-vrij! De kinderen gaan volledig in elkaar op, elk in zijn eigen taal, ze verstaan elkaar volledig, begrijpen elkaar en doen spelletjes zoals elk kind, in elk land dat doet. We praten de tijd vol en hebben nog lang niet alles gedeeld, maar weten: het is goed zo. Een heel bijzonder bezoek. We genieten na, dromen van reizen naar hun land en stappen terug in het dagelijks leven, want wij hier hebben nog geen vakantie!

jake-and-timlara-and-meryan-and-evaline

Een nieuwe start

 

Allerlei foto’s die ik graag wilde delen. Sommige heb ik geplaatst in een fotoboek op internet, maar een echt verhaaltje, een leuk overzicht of zomaar die ene foto… dat lukte me daar niet zo goed.

Dan toch maar weer het bloggen oppakken?
Als een soort verslaving kruipt het steeds door mn bloed. Ik wil mn verhaal op een leuke manier vasthouden, nog eens na lezen. Nog eens door de foto’s bladeren en mooie herinneringen ophalen.

Ja, ik ga het bloggen weer oppakken.

Een serie foto’s trekt aan je voorbij, ze staan in een album op alfabetische volgorde achter elkaar. Een snelle duikvlucht in het verleden om zo bij het heden aan te sluiten. Het heden waarin we zo enorm hebben genoten van een heel bijzonder bezoek.

Laatste keer

22 april 2006
Het eerste stukje in mijn blog was een feit. Op dat moment had ik er nog geen idee van hoe ik deze blog vorm zou gaan geven.
19 april 2008
Het laatste stukje in mijn blog is een feit. Op dit moment heb ik bijna 930 stukjes geschreven! Ik kan het aantal foto’s niet zo gemakkelijk terug tellen, maar vaak waren het er wel een paar!

zee.JPGIk vond het erg leuk om mijn hobby fotografie te combineren met het schrijven van een dagboek. Maar ik merk dat het schrijven “op” is. Niet iedere dag heb ik iets nieuws te vertellen, een leuk foto-moment gehad of gewoon de tijd niet meer om te schrijven. Twee jaar lang mochten jullie mee kijken in ons leven, nu sluit ik met liefdevolle handen en een gelukkige en trotse glimlach het boek.

Putter

vogel1.jpgvogel2.jpg
Wat een leuk vogeltje is dat! Op visite bij de buren, knabbelend aan de nootjes. Eigenlijk waren ze met zijn tweetjes, maar die ene was er alweer snel vandoor gegaan. We wisten niet hoe het vogeltje heette, maar natuurlijk bracht internet de oplossing alweer snel: bij deze site een prachtige collectie foto’s van vogels

Samen

samen.JPGNa schooltijd gingen we eerst met zijn drietjes lekker een lange wandeling maken in het prachtige zonnetje. Na een glas limo met een snoep gingen ze samen naar buiten, lekker de tuin in. De een spelen met speelgoed, de ander kliederen met water. Zo hadden ze beide pret voor tien!

Trots

Vanmorgen even na negen uur werden de graszoden al afgerekend en opgehaald. Na een dag flink door werken, ben ik reuze trots op het resultaat: de ren van het konijn ziet er echt heel mooi uit. Eerst het gras er in gelegd, dan de potten opnieuw gevuld met klimplanten en daar een beschermende gaas omheen. Zo kan het konijn ze niet weer allemaal kapot knagen! Snoepie had daar vandaag trouwens al helemaal geen oog voor: het eerste stukje gras lag nog geen drie seconden of hij zat er al van te snoepen 🙂