Vandaag de eerste schooldag na een heerlijke week vakantie. Dat viel niet mee, vroeg uit bed, snel aankleden en eten! Op school mocht ik nog even blijven. We gingen met een heleboel mama’s kijken of er luizen zijn mee gekomen. Een bijzonder klusje. Je ziet zoveel verschillende reacties van de kids. De een heeft er niets van en komt lachend en bijna uitdagend bij je zitten. De ander heel schuchter en verlegen, haast angstig. De vraag die ik vandaag paraat had was: ben je nog weg geweest in de vakantie. Waarop een meisje wist te vertellen: gelukkig niet, ik heb nu zo genoten van thuis bij mama en de baby zijn. Dat vond ik nou zo lief!

Fantastisch weer om er even  met elkaar op uit te gaan. Tim en Evaline kozen voor het strand. Er stond flink wat wind en zo genoten wij van het spectakel van de kite-surfers. We zochten de allermooiste schelpen uit. Ze klommen op een stuk afgeslagen duin. Dat viel nog niet mee, in het mulle zand naar boven klauteren. Er van af glijden ging een stuk gemakkelijker, grin! Kortom, een zon op onze snoet, frisse lucht vulde onze longen en het plezier liet onze ogen weer schitteren!

Deze week jarig: Emma en Alie
Foto van kite-surfers

Bij http://www.mimpi-indah.nl/ heb ik nieuwe artikelen toegevoegd en ook weer andere artikelen in de aanbieding gezet. Dit maal geweldig mooie foto boeken waar je foto’s in kunt bewaren. Het is egmaakt avn gerecycled papier en natuurlijke materialen als bladeren en zaden. Zo bewaar je de dierbare foto’s in een heel bijzonder album!

Woensdagmorgen gingen we in alle vroegte op pad. Het idee was vier mama’s, acht kinderen. Uiteindelijk werden het twee mama’s, vier kinderen. Het plezier was er niet minder om. We gingen met de bus en aangezien we dat niet zo vaak doen is dat op zich al een uitstap! Na een uur waren we in Leiderdorp, en zonder verdwalen liepen we in één keer de goede kant op! We waren niet de enige, het was gezellig druk. Een clown maakte mooie figuren van ballonnen, we aten met elkaar een heerlijke lunch, er werd geklauterd, gegleden, geklommen, met ballen gespeeld, gesprongen… een waar feest! Halverwege de middag werden we blij verrast met het bezoek van een derde mama met aanhang, grin! De terug-reis was net zo gemakkelijk als de heen reis. Al met al een heel geslaagde woensdag!!!

26 uur zijn we uit elkaar geweest. De kinderen heb ik gisteren aan het begin van de middag naar opa en oma gebracht en strakjes mag ik ze eindelijk weer ophalen. Ik heb ze gemist, met hart en ziel. Ik heb er vandaag (net als gisteren) heus een leuke tijd van gemaakt. Vanmorgen eerst uitgeslapen. Dan een flinke poos hard aan het werk geweest. Na een snelle lunch een bezoek aan de kapper: als je haar maar goed zit!!! De digros en wat huishouden, daar vulde ik de rest van de tijd mee.
Hoe zullen ze het gehad hebben? Wat hebben ze gegeten, hoe hebben ze geslapen, welke activiteiten deden ze? Tim keek er erg naar uit. Hij weet dat hij geniet van de tijd bij opa en oma, beseft dat hij ook daarna gewoon weer bij mama terug komt. Evaline zag er als een berg tegenop. Was in alle vroegte al klaar wakker, had een flinke huilbui en bekende: ik ga je zo missen mam. Ik weet het: zij kan echt last van heimwee hebben. Ik heb er geen antwoord op, ik breng haar, samen met Tim, toch maar weg. Nu mag ik ze gaan ophalen, allebei, mijn kindjes 🙂

Ode aan de fantastische vrouw bij wie ik vandaag was. Grote kans dat ze dit zelf niet zal lezen: internet is niet aan haar besteed. Ik ken haar nu 23 jaar. Ze woont in het huis waarin ze geboren is, waar ze met haar ouders leefde tot zij overleden. Waar ze samen met haar man ondertussen een groot gezin groot bracht. Ook haar man is overleden. Maar zij is altijd nog zo positief. Weet nog altijd te genieten van het leven. Haar grootste passie: praten, kletsen, onder de mensen zijn, zonder een spoortje geheugenstoornis. Ze is trots op haar kinderen, allemaal met hun eigen nukken en grillen maar ook hun lieve en zorgzame kanten. Ze is een geweldige oma en de allerliefste overgroot oma. Als ik haar bel omdat ik langs wil komen hoef ik niet te vertellen wie ik ben, ze herkent me gewoon. Zelfs al zien we elkaar nog maar twee of drie maal in het jaar. Zij is intussen 88 jaar. Ik bewonder haar mateloos. Mag ik ook zó (op die manier) een lief, oud en wijs vrouwtje worden? Nog met twee stevige benen in het leven staand, met al haar beperkingen die de ouderdom haar heeft opgelegd.

Deze week jarig: Luuk
Foto van een lief kadootje dat we kregen