Deze week jarig: oom Jan, Raymond
Foto van prachtige paddestoel in het bos
Oeps
Mama: “Tim en Evaline, plas doen, schoenen aan, jas aan, knuffel mee, kom op.. we gaan. Papa, zet jij de stoeltjes even in jouw auto?” Ondertussen pak ik nog even de laatste spulletjes: telefoon, sleutels, portomonaie. We zijn klaar om te gaan. Ieder in de auto, de gordels vast en papa start de auto. Pruttel, pruttel, pruttel…. ojee! De auto wil niet meer. Hij start niet meer. Al een poosje startte hij soms wat moeilijker, maar vandaag deed hij het echt niet meer. Dus daar kwam de autoambulance. Daar gaat de laguna… op naar de beste garage in de regio, want dit is vast nog te repareren.
Nog 10 nachtjes slapen
Een belangrijke datum voor Evaline, 2 oktober 2006. Dat is de eerste keer dat ze naar de kleuterschool zal gaan. Of eigenlijk moet ik zeggen naar groep 0. Vanmorgen hebben we deze afspraak met haar juf gemaakt. De juf is dezelfde als Tim heeft gehad de laatste twee jaar, dus zij kennen elkaar al een klein beetje. Samen met de juf was ik gebogen over de agenda’s om de vijf ochtenden dat Evaline gaat oefenen af te spreken en ondertussen ging Tim als grote broer haar alles laten zien en de regeltjes uit leggen. Samen, hand in hand, liepen ze de klas door. Thuis gekomen ging de adrenaline wat harder dan gewoon door mijn bloed. Is het echt al bijna zover?! Wat is die tijd snel gegaan, maar wat heb ik van haar gezelschap genoten. Samen met haar heb ik een agenda gemaakt: roze is naar de peuterspeelzaal, geel is naar de nieuwe school en groen is vrij! En Evaline? Die heeft er reuze veel zin in.
Kunnen wij het maken
Roze
Er woont bij ons een klein meisje. Ze wordt bijna 4 jaar. Ze weet precies wat ze wel wil en ook wat ze niet wil. Van kleren weet ze het ook: het moet roze zijn. En graag ook een rok of jurk. Op het rek van de winterjassen hing dezelfde jas in het oranje, ze wilde er niet eens naar kijken. Nee… deze jas was het helemaal. Dus dat kleine meisje bij ons is nu heel erg gelukkig: ze heeft voor de winter een roze warme jas. En ze wilde zelfs lief lachen voor de foto!
Stofzuiger
Bellen
Tim was vannacht wakker geworden van een nare vreemde uitslag op zijn huid. Het bleek uticaria te zijn. De huisarts gaf hem een drankje en Tim ging vanmiddag toch gewoon weer naar school. Gelukkig maar. Het drankje helpt goed om de jeuk te verminderen en ook de plekken trekken al goed weg. Nu maar afwachten of het bij deze ene keer blijft of dat het vaker terug gaat komen.
En toen vanmiddag nog even met elkaar buiten spelen voordat Isa weer naar huis zou gaan. De bellenblaas was vandaag het leukste spel. Schaterlachend liepen ze door de tuin, alledrie!
