Dat was ik vanmorgen. Niets meer om handen. Ik zette de radio aan, het was me te stil in huis. Ik hoorde niet een klein stemmetje de hele ochtend in mijn oren: met lach, liedjes en verhaaltjes was Evaline echt heel gezellig. Ik deed helemaal alleen een kopje thee. Oke dan, niet helemaal alleen… Konijn en Daatje wachten met mij mee op de thuiskomst van Tim en Evaline!!!

Help… waar is mijn weekritme gebleven??? Dat ritme wat zich rond Evaline genesteld had. Zij stond centraal in mijn ritme. En nu is zij naar school en bleef ik thuis achter. Voor haar een mijlpaal, maar voor mij dus ook.
Voor haar was ik elke dag thuis. Met haar ging ik vaste dingen door de week doen. En toen zij die twee korte ochtenden naar school ging, had ik mooi de tijd om een paar dingen zonder haar te doen. Maar die twee korte ochtenden zijn er nu opeens vijf lange geworden. En met dat poetsen in huis was ik vandaag al klaar. Help… wat ga ik de komende vier ochtenden doen??? Want dan is het herfstvakantie. Dan mag ik weer vijf hele dagen zelf voor mijn kinderen zorgen. Is het al zover? Hrmmm nee… nog vijf nachtjes slapen. Ik denk dat ik maar eens moet gaan denken over wat ik met mijn tijd eigenlijk echt wil gaan doen. Maar nu eerst vijf nachtjes slapen 😉

Samen hebben we het aantal nachten afgeteld tot haar verjaardag. Dus vanmorgen vroeg ze me: Mama, ben ik nu klaar met slapen? Nu ben ik groot, mama. Ik kan nu alles zelf hoor.
Eerst kadootjes van ons, zo heerlijk nog knus bij ons op bed. Een kaptafel, een My Little Pony van Tim en een boekje van Dora. En dan alle visite. Natuurlijk ontbrak de taart met kaarsjes niet. Ze kreeg veel lieve en leuke mensen op visite, genoot van alle aandacht en vond elk kadootje zo bijzonder.
En nu is ze groot. Zo groot dat ze zeker wist dat haar zomerjas nu ook echt te klein werd. Grinnik.

Deze week jarig: ik weet het niet
Foto van de mooie brug waar wij vrijdagmiddag voor moesten wachten

Vanmiddag hadden Eva en Evaline de make-up doos te pakken. Ze hebben elkaar helemaal mooi gemaakt. Voordat ik het eraf mocht halen wilden ze dat ik er een foto van zou maken. En dat gebeurde dus ook. Vanavond na het eten verdween Tim stilletjes in de kast. Toen ontdekte Kees een kleine ijdeltuit en maakte deze foto: Tim dacht: wat zij kunnen….

Het afscheid van de peuterspeelzaal voor Evaline was vooral roze. Een traktatiemand vol met krentebollen, verpakt in een roze servet, met roze lintje en kaartje, versierd met roze ballonnen. Ze mocht haar roze kleren aan en stapte nog een keer op de roze step die ze echt elke schooldag daar pakte. Haar feestmuts, met de juffies gemaakt, was roze. Bij het “gefeliciteerd” liedje waren haar wangen roze. Het kadootje voor de juf, ze mocht helpen uitpakken, was in een roze papier. En natuurlijk koos ze zelf roze als de kleur voor de afdruk van haar hand op de muur van de school! Vanmiddag vroeg ik haar nog: ben je verdrietig omdat het voorbij is… maar nee. Ze wist het zeker… ze was reuze blij dat ze niet meer naar de peuterspeelzaal hoeft, alleen nog maar naar de basisschool. Hiep hiep hoera, wat wordt ze al grooooooot! En daar gaat ze dan morgen heen. Vanwege het thema daar als dier verkleed… maar dan wel een roze dier!!!

Gingen we vanmorgen nog met de klas van Evaline naar het bos: oude kleren en laarzen aan… vanmiddag gingen de kinderen samen op de foto! Mooie kleren aan en mooie haren maken! Maar daar bleef het niet bij: want bij het zwemmen moest Tim een deel van de les kleren aan om er in te oefenen. En ik bofte: ik was er overal bij. Ik reed een groepje naar het bos. Bracht Tim en Evaline naar de fotograaf op school. Zelfs het zwemmen mocht ik dit maal zien.

Klein mensje, zo moe van alle nieuwe indrukken op school. Het oefenen of wennen op de basisschool gaat best erg goed. Klein mensje bezig met de laatste keren op de peuterspeelzaal, ze heeft vandaag haar feestmuts gemaakt, ze wordt al een beetje nerveus: bijna mag ze trakteren. Klein mensje wilde zo graag euh… ach ze wist het zelf even allemaal niet meer. Wat wilde ze nou? Uitrusten, spelen, bij mama zijn, weg gaan. Dus bedacht haar mama: we gaan naar het bos en nemen haar vriendin met moeder mee. En het werd een heerlijke middag. Ze zochten eikels en paddestoelen. Het kleine mensje rende, zocht de paaltjes van de route, kletste, zong en genoot. En zo knapte ze langzaam weer op. Was ‘savonds lekker moe en ging met een lach op haar gezicht naar bed.

Zaterdag waren Tim en Kees samen een dagje op stap. In de ochtend gingen ze weg met een lunch voor onderweg mee. Het was via een collega dat er een modelspoorbaan was opgebouwd voor die dag. Allerlei stoomtreinen kwamen tot leven en reden heen en weer. Kees zijn grote passie: miniatuur en Tim zijn grote liefde: treintjes waar hij in kan zitten. Samen hebben ze er een echte mannen-dag van gemaakt. Foto’s kun je hier bekijken.