Zo op mijn blog hadden jullie het natuurlijk nog niet in de gaten en ook in het contact via mail of msn is er eigenlijk helemaal niks aan de hand. Maar ik ben sinds zaterdag mijn stem kwijt. Helemaal hees. Soms komt er wat geluid uit, maar over het algemeen ga ik deze dagen fluisterend het leven door. Het grappigste vind ik dat iedereen thuis, onderweg of in de winkels heel zachtjes terug gaat praten. De enige keer dat ik honing neem: bij zo een zere keel. Lekker in een beker hete thee.

  
Nog één laatste foto van de Micra. De eerste foto van de Alto nu die echt van ons is.
We kregen er een bos bloemen bij, een half jaar garantie en een stetje lampen. We reden er nog even mee naar Frans en Nel die mij veel veilige kilometers toewensten. Daarop reed ik al glibberend in sneeuw en donker richting ons warm huisje 😉

Van 25-10-2005 tot 18-12-2009 heb ik er in gereden. Niet eenmaal heeft hij me laten staan. De Nissan Micra uit 1993. Nu is het dak poreus, het raam lekt en in de bodem zit een gat wat komend jaar gelast zou moeten worden. Rijp voor de sloop dus, want tegen zoveel vocht in de auto is alles niet bestand. Strakjes gaan we de nieuwe auto ophalen, spannend!

  
Een dun laagje sneeuw was er vannacht gevallen! Dat was dus pret voor tien! Sneeuwballen gooien, sneeuwpop maken en voorzichtig rijden. Kees is vandaag met de trein naar Rotterdam gegaan, wel zo veilig!